برای جلوگیری از شکستن یا خم شدن براکت، باید مراقب چیزهایی که می خورید باشید. مثلاً خوراکی های سفت مثل ته دیگ، چیپس، سیب، هویج، کلم و غیر ممکن است باعث شکستن یا جدا شدن براکت از دندان و یا خم شدن سیم ارتودنسی شوند.

همچنین از جویدن خوراکی های جویدنی مانند تافی، پاستیل، آدامس، شکلات کشی، کارامل و از این قبیل خوراکی ها در تمام دوران ارتودنسی باید پرهیز کنید. مگر این که درمان ارتودنسی خود را با الاینر انجام دهید. در این صورت هنگام خوردن باید الاینر را در بیاورید.‌

خود فرآیند گذاشتن براکت در دهان دردی ندارد اما تا چند روز اول در اثر فشاری که به دندان‌ها وارد می شود، حساسیت یا درد دندان‌ها تجربه می‌شود. همچنین هر بار که برای تنظیم براکت، به دکتر مراجعه می‌کنید و سیم براکت سفت می شود، تا چند روز ممکن است درد یا ناراحتی در دهان داشته باشید.

برای برطرف شدن درد می توانید از مسکن های معمولی استفاده کنید. همچنین شستشوی دهان با محلول آب نمک به کاهش درد کمک می کند.

گر متوجه شدید نگین براکت از دندانتان جدا شده است، پیش از هر چیز خونسردی خود را حفظ کنید. وضعیت را بررسی کنید و ببینید آیا سیم ارتودنسی هنوز به نگین براکت وصل است یا از آن درآمده است.

در صورتی که هنوز وصل باشد می‌توانید موقتا با کمی موم ارتودنسی، نگین براکت را به دندان بچسبانید تا زمانی که بتوانید به دکتر مراجعه کنید و نگین با چسب مخصوص چسبانده شود. اگر سیم ارتودنسی از نگین براکت جدا شده است، نگین را بردارید و روزی که به دکتر مراجعه می‌کنید آن را با خود به همراه ببرید.

پس از این که مشخص شد شرایط لازم برای درمان ارتودنسی دارید و باید براکت بگذارید، ممکن است لازم باشد اقداماتی پیش از گذاشتن براکت انجام شود. دندانپزشک وضعیت دندان‌ها را کامل بررسی می‌کند و عکس دندان می‌گیرد. اگر پوسیدگی داشته باشید ابتدا باید پوسیدگی دندان برطرف شود. در صورت وجود عفونت لثه باید درمان لثه صورت بگیرد. اگر دندان‌ها جرم و رسوب داشته باشند باید جرم گیری انجام شود. پس از این که شرایط برای درمان ارتودنسی فراهم شد، می توانید برای گذاشتن براکت مراجعه کنید.

ابتدا متخصص ارتودنسی نگین براکت را به چسب مخصوصی آغشته می کند و از همان چسب به سطح دندان می مالد. سپس نگین براکت را روی دندان می چسباند. اگر نوع چسب از مواد حساس به نور باشد، متخصص ارتودنسی با تاباندن نور مخصوصی چسب را سخت می کند.

این کار برای تک تک دندانها انجام می شود. سپس بند ارتودنسی که یک حلقه فلزی پهن است، دور دندان آسیاب بزرگ عقب دهان قرار گرفته و به دندان چسبانده می شود. سیم ارتودنسی به حلقه فلزی وصل شده و به تک تک نگین های براکت نیز متصل می شود. اتصال سیم از طریق شیاری است که در نگین براکت قرار دارد. سپس اگر از سیستم خود لیگاتور استفاده نشده باشد، باید سیم تابیده کوچک یا حلقه کشی لیگاچور دور نگین براکت قرار بگیرد تا سیم ارتودنسی را به آن متصل نگه دارد.